Wykład
wygłoszony w Mayapur jakiś czas przed Gaurapurnimą 2014 przez pięciu
mistrzów duchowych: Sivaramę Swamiego, Bhakti Charu Swamiego, Radhanatha Swamiego, Gopal Krsna Swamiego i Jayapatakę Swamiego - dotyczący Świątyni Wedyjskiego Planetarium. Nagranie i tłumaczenie: Jagadisha das
Pierwszy mówca: SIVARAMA SWAMI
om ajnana-timirandhasya jnananjana-salakaya
caksur unmilitam yena tasmai sri-gurave namah
Podczas
tego krótkiego czasu jaki mam do dyspozycji, chciałbym skoncentrować się
na pewnym celu Świątyni Wedyjskiego Planetarium, jaki zrozumiałem od
Śrila Prabhupada i moich starszych braci duchowych. Podczas jednego
spaceru porannego Śrila Prabhupada powiedział, że wielbienie
Radha-Kryszny jest naszą osobistą, prywatną sprawą. Bo tak naprawdę,
jeśli chodzi o nauczanie, to naszą sprawą jest zdemontowanie
materialistycznej filozofii, takiej jak teoria ewolucji, którą
materialistyczni naukowcy oszołomili cały świat. Ta Świątynia
Wedyjskiego Planetarium jest symbolem instrumentu, który ma to osiągnąć.
Jest oczywiście wiele różnych ścieżek, dzięki którym współczesna nauka wyewoluowała i zbudowała bardzo przekonującą strukturę, dzięki której ludzie zaakceptowali pogląd, że nie ma Boga, albo że jest On bezosobowy - i dlatego ostatecznym celem życia jest zadowalanie zmysłów. Żyj raz i używaj życia za wszelką cenę. Nawet jeśli ceną tą będzie, że połowa ludzkości będzie przymierała głodem, to nie ma znaczenia. Ktokolwiek ma dostęp do środków, powinien używać życia.
Oczywiście
nasze nauczanie, nasz kult Radha-Kryszny jest formą Prawdy Absolutnej,
tattva, zwłaszcza Śri Caitanya Mahaprabhu, Panca-tattva, są
zaprezentowane w Śrimad-Bhagavatam. A Śrimad-Bhagavatam, razem z
Bhagavad-gitą, Caitanya Caritamritą i oczywiście pozostałą literaturą
wedyjską, są naszymi księgami prawa. To jest to co wysuwamy na czoło,
dystrybuujemy na całym świecie. I jest intonowanie Hare Kryszna, jest
nasza filozofia, są nasze nauki. My uznajemy srimad-bhagavate
maha-muni-krte kim va parair isvarah (SB 1.1.2), że nie potrzebujemy
niczego innego. Zostało to skompilowane i napisane przez Śrila
Vyasadevę, inkarnację Pana - i jest doskonałe takie jakie jest. Ale
jeśli jest doskonałe takie jakie jest, to powinniśmy być w stanie
obronić wszystkie stwierdzenia Bhagavatam.
W V Canto... jednym z głównych powodów nazwania tej świątyni Świątynią Wedyjskiego Planetarium, jest to, że w SB opisana jest budowa wszechświata. A budowa wszechświata ma również związek z procesem powstawania wszechświata. A z pewnością ma związek z empirycznym podejściem współczesnej nauki, który głosi, że rzeczywistością jest to co widzimy. Sukadeva Gosvami też widzi rzeczywistość, ale rzeczywistość jaką on postrzega i rzeczywistość nukowców są różne. Naukowcy nie widzą czterech słoni podtrzymujących Bhu-mandalę. Nie widzą też Ananta-devy stabilizującego Bhu-mandalę, ani nie widzą Ananta-devy od dołu, tego wielkiego tysiącgłowego węża podtrzymującego to, co nazywamy Układem Słonecznym, co odpowiada Układowi Słonecznemu.
Jak pogodzić te dwie wizje? Dopóki nie będziemy w stanie pokazać... nie chcę użyć słowa „dowód”, ponieważ dowód jest czymś ostatecznie... ani oni nie udowodnili, że to co widzą jest rzeczywistością i ostatecznie my też nie udowodnimy im, że Śrimad-Bhagavatam i jego wersja budowy wszechświata jest taka jak jest to opisane, ale z pewnościa możemy dać bardzo istotny argument. Lepszy argument. I to argument, który również jest w harmonii z tym co oni postrzegają. I to jest bardzo ważne, ponieważ jeśli nie możemy tego zrobić, jeśli jakieś stwierdzenie Bhagavatam w którymkolwiek miejscu nie stoi mocno na swych nogach, to natychmiast pojawia się wątpliwość co do wszystkich innych stwierdzeń Bhagavatam - yajnaih sankirtana-prayair (SB 11.5.32) – dlaczego np. to sankirtana yajna jest zasadą religijną w tym wieku? Oczywiście my jako Vaisnavowie wierzymy we wszystko co mówi Bhagavatam, nie tylko każdy werset, ale każde słowo jest doskonałe. Ponieważ zostało wypowiedziane z obszaru transcendentalnego. Dlatego potrzebujemy być w stanie obronić wszystkie te stwierdzenia, również i po to by poprzeć wszystkie nasze osobiste stwierdzenia, że Prawda Absolutna jest... osobą, że Kryszna istnieje, że Bóg jest niebieski, że gra na flecie, i że jest zaangażowany w wiele wspaniałych rozrywek.
Tak więc oczywiście jedną z funkcji tej Świątyni Wedyjskiego Planetarium, poza naszym osobistym interesem – jakim jest wielbienie Radha-Kryszny, Pancatattvy – jest pokazanie naukowych podstaw świadomości Kryszny. Śrila Prabhupada uwielbiał używać to słowo „nauka”. Podejście świadomości Kryszny, podejście zaprezentowane w Śrimad-Bhagavatam w opisywaniu rzeczywistości jest bardziej naukowe niż prezentuje to współczesna nauka.
Innym przykładem, który nie jest [niezrozumiałe] jak różne poziomy, czy struktura tego wszechświata ewoluuje [niezrozumiałe] jest również bardzo ważną zasadą ewolucji. Ewolucji, którą współczesna nauka oczywiście rozumie jako ewolucję od bardzo prostych, elementarnych cząsteczek, z których zbudowana jest ta planeta, ten budynek i ostatecznie otrzymujesz świadomą, żywą istotę, ludzi. Nie widać nigdzie, aby tak się działo. To nie jest logiczne. Nie zostało to udowodnione eksperymentalnie, a w rzeczywistości jest to przeciwieństwo tego, co ludzie widzą w życiu. Ponieważ co my widzimy? Widzimy jak formy złożone rozkładają się na proste, elementarne cząstki. Nie widzimy aby działo się odwrotnie. Tak więc Świątynia Wedyjskiego Planetarium ma również pokazać jak głosiciele nauki odwracają ewolucję, co jest dużo bardziej logiczne, co jest prezentacją dużo bardziej systematyczną, co potwierdza to co widzimy w życiu..., że życie stwarza życie. Że to życie jest przyczyną struktur i zorganizowania w tym świecie. I ostatecznie pokaże, że sensowne jest stwierdzenie, że życie najwyższe – mianowicie Najwyższa Osoba – jest przyczyną wszystkich innych osób, jest przyczyną wszystkich tworów, planet, wszechświatów, aż do najmniejszych bakterii, do najmniejszych insektów. Potrzebujemy być w stanie to pokazać. I podeprzeć to logicznymi argumentami.
Bhagavatam zawiera bardzo zdumiewające stwierdzenia. Że córki Daksy urodziły chmury, wzgórza, komary, stworzenia wodne, zwierzęta. To jest możliwe. Jaki jest argument logiczny? To nie jest po prostu świątynia. To budynek naukowy, który będzie prezentował naukowe podstawy świadomości Kryszny. Np. my, ludzkie istoty, mamy ograniczone geny. Dajemy narodziny innym ludziom, mimo, że obecnie ci ludzie zaczynają zachowywać się nie jak ludzie. Ale dlaczego żywe istoty miałyby mieć ograniczenia genowe tylko do swojego gatunku? Dlaczego nie miałyby mieć genów innych gatunków, wyższych gatunków? To jest logiczne. Jest to do przyjęcia. Tak więc nasza Świątynia Wedyjskiego Planetarium jest przeznaczona do zaprezentowania naukowych zasad wspierających nauki Śrimad-Bhagavatam, co doda mocy i wesprze stwierdzenie, że tak – jeśli będziesz intonował Hare Kryszna, to zobaczysz Boga twarzą w twarz. Wszystko inne co mówimy jest prawdą, i to też jest prawdą. Jak zdobyć dowód na to? Robiąc to. A jeśli się zastosujesz i osiągniesz tę transcendentalną wizję jak opisuje to Brahma-samhita, zapomniałem ten werset, który mówi, że Kryszna obecny jest w swojej pełni we wszystkim, jest wszędzie. To niepojęte stwierdzenie mówi, że... Oczywiście my rozumiemy, że Kryszna jest we wszystkim, ale tu Pan Brahma mówi jednocześnie, że nie tylko wszystko jest w Krysznie, ale również Kryszna jest obecny w każdym atomie – razem ze wszystkim co istnieje. Oznacza to, że wszystkie atomy jakie składają się na wszechświat zawierają w sobie również wszystkie wszechświaty razem z Kryszną. To jest acintya – niepojęte. Ale kiedy osiągniemy ten stan transcendentalnej świadomości kiedy będziemy w stanie zrozumieć takie niepojęte rzeczy i osiągnąć Najwyższą Osobę Boga, to wtedy tak, wtedy zobaczymy jaka jest prawdziwa rzeczywistość i zdobędziemy ostateczny dowód, poprzez eksperyment. Intonuj Hare Kryszna, podążaj za naukami Panca-tattvy, a ostatecznie poznamy rzeczywistość taką jaką ona jest, rzeczywistość którą widział i opisał Sukadeva Gosvami, i pokażemy, że rzeczywistość którą postrzegają naukowcy jest rzeczywistością uwarunkowanych żywych istot, które mają bardzo ograniczoną, trójwymiarową perspektywę rzeczy które postrzegają.
Przechodząc do konkluzji, wszyscy z was słyszeli jak Śrila Prabhupada naprawdę zachęcał nas, a zwłaszcza bhaktów-naukowców, aby dali naukowcom kopniaka butami w twarz. Prabhupada mówił: „Ja ich kopnę butami w twarz”. Nie widziałem Śrila Prabhupada jak... wiem, że raz jak Śrila Prabhupada był w Anglii w [niezrozumiałe] parku, to miał na sobie buty. Nie wiem o innych przypadkach kiedy Prabhupada nosił buty, ale jestem przekonany, że ten budynek który tu widzicie, to jest takim butem Śrila Prabhupady. To jest but Śrila Prabhupady lądujący na twarzy nauki, naukowców. A kiedy ten budynek zostanie wzniesiony, to nie tylko Panca-tattva i Radha-Madhava na ołtarzach będą pokazywać co jest w naszych sercach, ale kiedy całe to nauczanie jakie ma być wewnątrz zostanie dokonane, powstanie planetarium i wszystkie inne [pomoce naukowe], i wszystkie naukowe zasady potwierdzające stwierdzenia Śrimad-Bhagavatam, to będzie to prawdziwy but na twarzy nauki. Śrila Prabhupada ki: JAYA!
Drugi mówca: BHAKTI CHARU SWAMI
om ajnana-timirandhasya jnananjana-salakaya
caksur unmilitam yena tasmai sri-gurave namah
nama om visnu-padaya krsna-presthaya bhu-tale
srimate bhaktivedanta-svamin iti namine
namas te sarasvate deve gaura-vani-pracarine
nirvisesa-sunyavadi-pascatya-desa-tarine
sri-krsna-caitanya prabhu nityananda
sri-advaita gadadhara srivasadi-gaura-bhakta-vrnda
Hare Krsna, Hare Krsna, Krsna Krsna, Hare Hare
Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare
Sivarama Maharaja, dziękuję za wyjaśnienie przeznaczenia tej Świątyni Wedyjskiego Zrozumienia w taki piękny sposób. To wspaniałe podsumowanie celu, dla jakiego świątynia ta powstaje. Przychodzi mi na myśl pewne zdarzenie. To było niedługo po otwarciu świątyni Kryszna-Balaramy we Vrindavan. Podczas Kumbha-meli w Risikesh jeden mężczyzna z wyzywającym nastawieniem zapytał Śrila Prabhupadę: „dlaczego budujesz nowe świątynie, podczas gdy jest tak wiele starych świątyń wymagających renowacji?” Prabhupada nie odpowiedział na to pytanie bezpośrednio, lecz zapytał kim jest kobieta, która siedziała obok tego mężczyzny. Ten człowiek odpowiedział: „to moja żona”. Wtedy Śrila Prabhupada zapytał: „dlaczego się ożeniłeś?” To pytanie wzburzyło tego mężczyznę i nie wiedział co odpowiedzieć. Wtedy Prabhupada powiedział: „ożeniłeś się po to, by mieć dzieci. Putrarthe kriyate bharya. Mężczyzna żeni się, aby mieć dzieci. Ale dlaczego mieć własne dzieci, skoro tak wiele dzieci włóczy się po ulicach?” Następnie Prabhupada powiedział: „dokładnie tak jak ty chcesz mieć własne dzieci, tak wielbiciele Kryszny chcą budować świątynie dla Bóstw, świątynie dla Najwyższej Osoby Boga.” To wskazuje na cel budowania [tej] świątyni. To co Śrila Prabhupada naucza [w swoich książkach], chce pokazać w namacalnej, trójwymiarowej formie, aby ludzie byli w stanie to zrozumieć. Na to właśnie wskazał Sivarama Maharaja. Poprzez tę świątynię Śrila Prabhupada stara się ustanowić swe nauki, nauki Śrimad-Bhagavatam, nauki Wed, przed oczyma wszystkich, tak aby każdy mógł przyjść i zobaczyć samemu doskonałą manifestację nauk.
W związku z tym na pewno pamiętamy, że Gosvami z Vrindavan nie mieli żadnych własnych posiadłości. Nie mieli nawet miejsca zamieszkania. Noce spędzali pod drzewami, a mimo tego, wybudowali wspaniałe świątynie. Sanatana Gosvami wybudował świątynię Radha-Madanmohan, Rupa Gosvami wybudował świątynię Radha-Govinda... Kiedyś Śrila Prabhupada wspomniał, że ta świątynia Radha-Govinda Rupy Gosvamiego jest jednym z siedmiu cudów świata. Świątynia ta była wybudowana bez ani jednego metalowego gwoździa. Samo usytuowanie kamieni trzymało całą konstrukcję razem. A to co widzimy dzisiaj, to jest jedynie pozostałość po świątyni, którą zniszczył muzułmański król Aurangzeb. To była wielka i wspaniała światynia, ale on ją zniszczył. Podobnie, Śrila Prabhupada pragnął wybudować dla Kryszny coś pięknego. Mimo, że założył 108 świątyń na całym świecie, to pragnął wybudować coś specjalnego tutaj, w Mayapur. Dlaczego w Mayapur? Ponieważ dziś Mayapur jest centrum świata. W tym wieku Kali, Kryszna przyszedł jako Śri Caitanya Mahaprabhu i Navadvipa jest Jego dham. A Mayapur jest miejscem Jego narodzin, Jego pojawienia się. Mayapur jest miejscem, gdzie On rezyduje wiecznie. [jakiś werset]. Aż do dziś mają tu miejsce rozrywki Caitanyi Mahaprabhu. I tylko bardzo wyjątkowe dusze mają możliwość te rozrywki oglądać. Iluzoryczna zasłona Mayi ukrywa je przed naszym materialistycznym postrzeganiem. Śrila Prabhupada chciał aby ta świątynia powstała tutaj, w Mayapur, ponieważ Mayapur jest dziś centrum świata duchowego. Śrila Prabhupada chciał wybudować tę świątynię w kwaterze głównej ISKCON-u, gdyż będzie ona sercem ISKCON-u. Mayapur już jest sercem, a ta świątynia będzie miejscem przebywania Śri Caitanyi Mahaprabhu. Spójrzmy na ISKCON jak na ciało. Oczywiście musimy dbać o całe ciało. Gdy jedna część ciała jest zdrowa, a inna część jest chora, to ciało takie nie jest zdrowe. Zwłaszcza jeśli słabe jest serce, to nawet jeśli reszta ciała jest zdrowa, to ciało to będzie całkowicie niesprawne. Dlatego jest potrzeba wzmocnienia tego serca. Powinniśmy postrzegać Mayapur jako serce ISKCON-u.
Śrila Prabhupada poprosił Ambarishę Prabhu, bardzo zamożną osobę, prawnuka Henry Forda który został wielbicielem Kryszny, aby tę świątynię wybudował. I Ambarisha Prabhu przyjął na siebię tę instrukcję jako życie i duszę. Kiedy nasi liderzy starali się wybudować tę świątynię, Ambarisha Prabhu, który jest bardzo nieśmiałą osobą, stał z tyłu. Ale gdy zobaczył, że ten projekt nie może wystartować, to przyszedł z pomocą. A żeby go wesprzeć, zaangażował się również Bhavananda Prabhu, wielbiciel, który był bardzo blisko Śrila Prabhupady i który otrzymał tak wiele instrukcji od Śrila Prabhupady co do Mayapur i tej świątyni. I ze wsparciem Bhavanandy, Ambarisha podjął się tego szczytnego dzieła. Osobiście wydał około 30 milionów dolarów i tylko dlatego widzimy tutaj tę konstrukcję świątynną. Ale on potrzebuje pomocy. Następną wspaniałą rzeczą jest to, że zaoferował swą pomoc również Radha Jivan Prabhu [niewyraźne], osoba pochodząca z bardzo zamożnej, rodziny w Indiach. Sam też jest osobą odnoszącą sukcesy i posiadającą mnóstwo pomysłów na pozyskiwanie funduszy. W ten sposób widzimy, że Śrila Prabhupada czyni różnego rodzaju aranżacje i teraz naszą sprawą jest wesprzeć ich, aby konieczne środki zostały pozyskane i aby świątynia ta została wybudowana. Zwracam się do liderów w ISKCON-ie, proszę podejmijcie się tej misji. Dla Śrila Prabhupady. Śrila Prabhupada pozostawił tę służbę dla nas, abyśmy ją wykonali. On zrobił tak dużo, teraz my też musimy coś zrobić. Śrila Prabhupada zostawił to nam. [niezrozumiałe]. Więc weźmy się za to razem i spróbujmy wesprzeć Ambarisha Prabhu i jego zespół, aby ukończyć tę budowę. W związku z tych chciałbym coś powiedzieć. Nie myślcie, że jeśli wasi darczyńcy dadzą dotację na jakiś (np. ten) projekt, to już nie dadzą na wasz. Nie, to nie tak. Raczej, gdy poczują smak w dawaniu dla Kryszny, będą skłonni dawać więcej i więcej. Motywujcie ich więc, kierujcie ich by zechcieli dawać dotacje dla Kryszny i pozwólcie, aby rozwinęli transcendentalny smak służenia Krysznie, ofiarowywania dla Kryszny. A wtedy zobaczycie, że dadzą Krysznie nie tylko pieniądze, ale i siebie samych. Dadzą Krysznie siebie samych. Tak więc proszę, stańcie murem za tą szlachetną ideą by zadowolić Śrila Prabhupadę i ukończmy tę świątynię za naszego życia, ukończmy ją jak najszybciej. Dziękuję bardzo.
Trzeci mówca: RADHANATH SWAMI
nama om visnu-padaya krsna-presthaya bhu-tale
srimate bhaktivedanta-svamin iti namine
namas te sarasvate deve gaura-vani-pracarine
nirvisesa-sunyavadi-pascatya-desa-tarine
sri-krsna-caitanya prabhu nityananda
sri-advaita gadadhara srivasadi-gaura-bhakta-vrnda
Hare Krsna, Hare Krsna, Krsna Krsna, Hare Hare
Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare
Jestem bardzo wdzięczny za tę sposobność bycia razem z wami wszystkimi w ten najbardziej pomyślny, ważny, chwalebny [niezrozumiałe]. Jego Świątobliwość Sivarama Maharaja podzielił się z nami wizją Śrila Prabhupady ustanowienia chwał Śrimad-Bhagavatam zawierającego opis struktury wszechświata. Celem Bhagavatam jest bardzo [niezrozumiałe] co tej świątyni... by naukowo ustanowić strukturę wszechświata, zwłaszcza w relacji z celem wszechświata..., ewolucję świadomości. Świątynia Wedyjskiego Planetarium pokaże nam zasady, według których niższa świadomość wznosi się wyżej i wyżej do wyższych poziomów świadomości materialnej, dalej do poziomów doskonałości yogi, do bezosobowego Brahmana, do planet Vaikutha i ostatecznie do Goloki Vrindavan. Świątynia Wedyjskiego Planetarium ma uczyć świat jaki jest cel stworzenia i cel życia. Jest ona taka piękna, zaprojektowana według wskazówek Śrila Prabhupady, z taką wielką kopułą. Tysiące ludzi będą mogły zgromadzić się w tym holu i ze wniesionymi ramionami będą intonować Święte Imiona, patrząc w górę na kandelabr wszechświata. Sankirtan – to jest kulminacja Śrimad-Bhagavatam, X Canto – rozrywek Kryszny. A potem Canto XI i XII – yajnaih sankirtana-prayair yajanti hi su-medhasah (SB 11.5.32). W tym wieku Kali – Kryszna, ten sam, o którym czytaliśmy jak odbywał Swą rozrywkę rasa-lila z pasterkami gopi, sakhya-lila z chłopcami pasterzami, vatsalya-rasa z Yasodą i Nandą, ten sam Kryszna pojawił się w pięknej złocistej postaci jako Śri Caitanya Mahaprabhu. Pojawił się w celu ustanowienia ruchu sankirtana – intonowania Świętych Imion. Śri Caitanya Mahaprabhu pojawił się w tym świecie tutaj, w Śri Mayapur Dham. I wszystkie wielkie avatary, które zstąpiły do tego świata, spotkały Go głównie tutaj, w Mayapur. Nityananda Prabhu odwiedził wszystkie święte miejsca w Indiach, a następnie [niezrozumiałe]... i przybył do Mayapur, i otrzymał instrukcje od Śri Caitanyi Mahaprabhu. Brahma zstąpił do tego świata w Bangladeszu, jako Haridas Thakur i przybył do Mayapur Dham. Advaita Acarya, Maha-Vishnu, Sadasiva, Gadadhar Pandit, Svarupa Damodara Gosvami – najwięksi z avatarów, najłaskawsi z towarzyszy Najwyższej Osoby Boga – przybyli tutaj by ustanowić ruch Harinama Sankirtana. Kaviraja Gosvami mówi, że Pancatattva, kiedy byli Oni w Mayapur, otworzyli skarbnicę ekstatycznej miłości do Kryszny – premy. I skosztowali jej. Delektowali się nią w Śrivasangam i dzielili się nią między sobą. A potem podzielili się nią z całym światem.
Jak mówił Jego Świątobliwość Bhakti Charu Swami, Pan Caitanya wysłał Sześciu Gosvamich do Vrindavan, które wtedy było bardzo spokojnym lasem. Jednym z powodów tego było ustanowienie miejsca pielgrzymek, gdzie ludzie z całego świata mogliby przybyć i zrozumieć Jego przesłanie, że wszyscy jesteśmy wiecznymi sługami Kryszny, a celem życia jest obudzenie tej miłości drzemiącej w naszych sercach. Nasi acaryowie podążali za tą [niezrozumiałe] wizją. Nityananda Prabhu przepowiedział powstanie wielkiej, pięknej świątyni tutaj w Mayapur. Śrila Bhaktivinoda miał wizję Vaisnavów z całego świata przybywających tutaj i wspólnie intonujących Święte Imiona. Śrila Bhaktisiddhanta Sarasvati uczynił z Mayapur swą kwaterę główną. On był bardzo [niezrozumiałe]. Wszystkie sześćdziesiąt cztery Gaudiya Maths były filiami Śri Mayapur i Caitanya Math[?]. I Śrila Prabhupada też podjął tę wizję, tak szczerze. Gdy został poproszony o rozpowszechnienie nauk Pana Caitanyi na całym świecie, miał tak niesamowitą wizję. Teraz gromadzą się tutaj tysiące ludzi. Śrila Prabhupada nie miał nawet skrawka ziemi, a jednak miał wizję, że Mayapur stanie się międzynarodową kwaterą główną dla ISKCON-u. Kiedy wszedł w posiadanie pierwszego kawałka ziemi, to choć zamieszkał w słomianej chacie, to już miał wizję Świątyni Wedyjskiego Planetarium, miejsca, które będzie przyciągać ludzi. Nawet to, co zostało już wybudowane do tej pory przyciąga do Mayapur miliony ludzi każdego roku. Ta świątynia naprawdę ustanowi na całym świecie w oczach ludzi – stosownie do ich własnej percepcji – autentyczność i wielkość naszego ruchu. Chrześcijanie mają swój Watykan, [muzułmanie mają] Mekkę... [niezrozumiałe]... aby faktycznie ludziom pokazać, aby ich przyciągnąć, aby mieli towarzystwo bhaktów, aby mogli skosztować daru Pana Caitanyi i Pana Nityanandy [niezrozumiałe]. Śrila Prabhupada w nieprawdopodobny sposób zainstalował Bóstwa Gaura-Nitay na każdym kontynencie i w każdej świątyni. [niezrozumiałe]... by zaprosić cały świat do tego najbardziej błogosławionego środowiska Śri Mayapur, by zrozumieć cel życia, by mieć towarzystwo bhaktów i by ostatecznie zakosztować słodyczy intonowania świętych imion: Hare Kryszna Hare Kryszna, Kryszna Kryszna Hare Hare, Hare Rama Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare. Ci, którzy przyjadą tutaj, przez samo przybycie doznają bogatego doświadczenia podróży przez stronice Śrimad-Bhagavatam. Piękne jest też to, że Śrila Prabhupada zaaranżował to w taki sposób, że my wszyscy mamy szansę mu asystować. To jest jeden z najważniejszych projektów, który dał nam wszystkim do wykonania. Wielokrotnie i z naciskiem mówił o nim swoim liderom. Ten projekt nas jednoczy. Nie może on zostać wykonany przez samego Ambarisha Prabhu, mimo, że dał on tak wiele swego serca i życia. Śrila Prabhupada zaprasza każdego jednego z nas. [niezrozumiałe]... aby być entuzjastycznym i wybudować ten piękny dom[?]. Dziękuję bardzo.
Czwarty mówca: GOPAL KRSNA MAHARAJA
om ajnana-timirandhasya jnananjana-salakaya
caksur unmilitam yena tasmai sri-gurave namah
sri-caitanya-mano-'bhistam sthapitam yena bhu-tale
svayam rupah kada mahyam dadati sva-padantikam
sri-krsna-caitanya prabhu nityananda
sri-advaita gadadhara srivasadi-gaura-bhakta-vrnda
Hare Krsna, Hare Krsna, Krsna Krsna, Hare Hare
Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare
Hare Kryszna. Śrila Prabhupada po otwarciu ośrodków Kryszny na całym świecie, wrócił do Indii by przypomnieć Hindusom o tym, jak ważna jest świadomość Kryszny. W 1971 roku zakupił pierwszy kawałek ziemi w Mayapur. Prabhupada kupił 5 akrów ziemi, rząd czynił pewne trudności[?], a w 1972 odbył się pierwszy festiwal Gaurapurnima [niezrozumiałe]. Śrila Prabhupada miał to wielkie pragnienie by wypełnić przepowiednię Pana Nityanandy. Słyszeliśmy jak Nityananda Prabhu powiedział Jivie Gosvamiemu, że wkrótce pojawi się zdumiewająca świątynia, która zaangażuje cały świat w służbę dla Pana Caitanyi [?]. Nasi acaryowie dążyli do zrealizowania tej przepowiedni. Śrila Bhaktivinoda przepowiedział, że wielbiciele z różnych krajów będą przyjeżdżać do Mayapur, i również Śrila Bhaktisiddhanta miał wielkie pragnienie aby [niezrozumiałe] świątynia powstała w Mayapur. Prabhupada ptworzył wiele świątyń na całym świecie, a Mayapur nazwał światową kwaterą główną, duchową stolicą ISKCON-u, Watykanem ISKCON-u. I Śrila Prabhupada [w rozmowach z uczniami] podkreślał doniosłość Mayapur. Ja zebrałem [niezrozumiałe] cytaty ze Śrila Prabhupada, którymi chciałbym podzielić się z wami wszystkimi.
W jednym ze swoich listów Śrila Prabhupada napisał: „Ruch Świadomości Krsny założył swoje centrum w Mayapur, miejscu narodzin Pana Śri Caitanyi Mahaprabhu, aby w ten sposób dać ludziom wielką sposobność do odwiedzania tego miejsca i spełniania bezustannego festiwalu sankirtana-yajna, tak jak to zostało tutaj polecone (yajneśa-makha mahotsavah), i aby rozdzielać prasada dla milionów głodnych ludzi pragnących duchowego wyzwolenia. Na tym polega misja Ruchu Świadomości Krsny.” (SB.05.19.24) Tak więc Śrila Prabhupada mówi o Mayapur jako o centrum [niezrozumiałe], które przyciąga do duchowego życia. I mówi też o wedyjskim planetarium. Sivarama Swami wspaniale opisał jaki jest cel tego wedyjskiego planetarium. „Teraz wy wszyscy razem zróbcie to wedyjskie planetarium bardzo ładnie, aby ludzie przyszli i zobaczyli. Zróbcie je według opisów ze Śrimad Bhagavatam.” (Room Conversation -- June 15, 1976, Detroit) [niezrozumiałe]… cały świat przyjdzie do Mayapur. Śrila Prabhupada chciał, aby Mayapur było międzynarodowym centrum, do którego przyjdzie cały świat by zdobyć zrozumienie Śrimad-Bhagavatam. Śrila Prabhupada również chciał, aby ten projekt został również zbudowany wysiłkiem całego świata. Mayapur, jak wiemy, jest bardzo wyjątkowe. To w Mayapur pojawił się Pan Caitanya Mahaprabhu, najłaskawsza ze wszystkich inkarnacji. Tak więc bazując na pragnieniach poprzednich acaryów, Śrila Prabhupada miał to wielkie pragnienie wybudowania unikalnej, wyjątkowej świątyni w Mayapur. Giriraja Swami [niezrozumiałe]... raz Śrila Prabhupada miał masaż, to było w Kalkucie. [Ktoś – niezrozumiałe imię] zapytał: „Prabhupada, co mamy zrobić aby cię zadowolić?” I od razu zasugerował: „Myślę, że jeśli będziemy sprzedawać książki i wybudujemy Świątynię Wedyjskiego Planetarium, to będziesz bardzo szczęśliwy.” Wtedy Śrila Prabhupada uśmiechnął się i powiedział: „Dziękuję bardzo. Zrozumiałeś mój umysł”. A więc Śrila Prabhupada miał to pragnienie i było to jego wielką troską, jak wybudować to wedyjskie planetarium. [niezrozumiałe]... W następnym roku Śrila Prabhupada powiedział: „Jeśli pomożecie wybudować to planetarium, to Bhaktivinoda Thakur przyjdzie i zabierze was z powrotem do Boga”.
Wiemy, że w niezliczonych wykładach, listach, darshanach, które Śrila Prabhupada dał, [zawarte jest] jak ważne jest wybudowanie tego wedyjskiego planetarium. I będzie to największa świątynia wybudowana w ciągu ostatnich kilku stuleci. Jak widzicie, projekt ten się rozwija dobrze. O tym wedyjskim planetarium rozmawiamy już od dawna... [niezrozumiałe]... kiedy Śrila Prabhupada był jeszcze obecny na tej planecie, zainstalował kamien węgielny, lecz później, wskutek problemów ze strony indyjskiego rządu przez długi czas nie byliśmy w stanie z nim wystartować. Ostatecznie, w roku 2009 program ten wystartował, i jak widzicie, podstawowa konstrukcja świątyni jest prawie gotowa. Jak wiecie, do tego momentu projekt był rozwijany dzięki wielkodusznej pomocy Ambarisha Prabhu. On, znając pragnienie Śrila Prabhupady, szczerze wziął na siebie jego instrukcję i podjął się wielkiej ofiary wnosząc chojny, finansowy wkład i doprowadzając ten projekt aż do tego punktu, który widzimy. Ale widzimy też, że ten projekt nie jest ukończony. Jest ukończony? Nie. To był (czyjś – imię niezrozumiałe) bardzo dobry pomysł, aby mieć wykład tutaj (na dziedzińcu świątyni zamiast w świątyni), tak że możemy widzieć stan zaawansowania tej budowy. Więc, jak widzimy, ciągle jest dużo pracy do wykonania. Ciągle musimy czynić wysiłki, aby projekt ten ukończyć. Jedną z instrukcji jakie dał Śrila Prabhupada, czy też jednym z jego komentarzy było to, że świątynia ta zostanie wybudowana dzięki dotacjom finansowym z całego świata. Mamy więc wiele pracy do wykonania i powinniśmy dążyć do podniesienia świadomości całego świata jak ważny jest ten projekt i jak ważne jest miasto Mayapur dla całego świata. Powinniśmy to pokazać odwiedzającym nas gościom i podnieść świadomość ludzi na całym świecie.
Departament zbierania funduszy w Mayapur wystartował z kilkoma pomysłami na zebranie funduszy. Gdybyście chcieli zaangażować się w pozyskiwanie funduszy – a ich zebranie ostatecznie będzie niezbędne do ukończenia tego projektu – widzę, że w Indiach [niezrozumiałe]... ale jeśli zaczniemy czynić wysiłki w skali globalnej, to wtedy będzie to możliwe. Kto z was uważa, że pieniądze należy zbierać na całym świecie, aby to ukończyć? (Bhaktowie: Haribol!) A więc osoba z departamentu pozyskiwania funduszy odpowiedzialna za ten projekt opowie jakie pomysły zostały wdrożone. Moim głównych celem jest poprosić każdego z was o wzięcie na siebie tej wielkiej odpowiedzialności, postarania się ukończenia tego projektu. Ta świątynia w stanie takim jakim jest obecnie, nie wygląda imponująco, ale gdy będzie już ukończona, będzie robiła bardzo, bardzo wielkie wrażenie. Jeśli więc wszyscy spróbujemy... jest Raja Vilas gdzieś tutaj? Więc oni mają takie pomysły jak „złota cegła”, „stopa kwadratowa”, mają... widzicie te banknoty? To są różne „cegiełki”. Każda cegiełka to tylko 10 Rs. Pięć „cegiełek” to 50 Rs. ... jest wiele opcji. Moja prośba jest taka, abyście się z nimi zapoznali i spróbowali pomóc. Ta świątynia musi zostać ukończona, a Kryszna daje nam wszystkim szansę zaangażować się w Jego służbę. Wszyscy słyszymy o chwałach Mayapur Dham, a gdy projekt ten zostanie ukończony, to przyciągnie on tysiące ludzi do świadomości Kryszny. Ten projekt już przyciąga tłumy i każdy kto go zobaczył, wraca do domu z bardzo pozytywnym wrażeniem. Możecie więc sobie wyobrazić jaki będzie odzew, gdy całość będzie już ukończona. Współdziałajmy więc aby go ukończyć i weźmy na siebie odpowiedzialność za pomoc w jego ukończeniu. A jeśli wszyscy będziemy szczerze próbować, to Kryszna nam pomoże. Z naszej strony, damy z siebie wszystko tu w Indiach, aby podnieść świadomość ludzi. Postaramy się również, aby różni dygnitarze mogli tu przyjechać i zobaczyć ten projekt. W zeszłym roku mieliśmy inaugurację świątyni w Pune i był tam wice-prezydent Indii, który pochodzi z Bengalu. I podczas prasadam rozmawialiśmy o jego wizycie w Mayapur. Obiecał mi, że przyjedzie. Trzeba będzie tego przypilnować. A więc działajmy razem, aby to ukończyć. Hare Kryszna.
Mówca piąty: JAYAPATAKA MAHARAJA
om ajnana-timirandhasya jnananjana-salakaya
caksur unmilitam yena tasmai sri-gurave namah
nama om visnu-padaya krsna-presthaya bhu-tale
srimate bhaktivedanta-svamin iti namine
namas te sarasvate deve gaura-vani-pracarine
nirvisesa-sunyavadi-pascatya-desa-tarine
mukam karoti vacalam pangum langhayate girim
yat-krpa tam aham vande sri-gurum dna-taranam
Śrila Prabhupada ki: JAYA! Słyszeliśmy dużo o tej świątyni. Śrila Prabhupada bardzo pragnął, aby ta świątynia powstała. Mówił o niej od lat 60-tych. Gopal Krsna Maharaja and Atreya Rsi Prabhu byli w pierwszej komisji, a przez lata było tych komisji wiele. Ja byłem obecny na jednym dniu odejścia Śrila Bhaktisiddhanty Sarasvati Thakura. Prabhupada powiedział, że podczas takich dni właściwym jest wspominanie wcześniejszych acaryów. Skomponowałem pieśń upamiętniającą pięciu poprzednich acaryów. Ale to jest osobny temat. Tego dnia Śrila Prabhupada wspomniał jak każdy acarya zrobił coś dla Mayapur Dham. Nie wejdę teraz w szczegóły, gdyż mam tylko kilka minut aby coś powiedzieć, ale Prabhupada powiedział, że on również próbuje zrobić coś dla tego Dham. Przepowiedział, że powstanie tu świątynia i chciał mieć pewność, że rozpocznie jej budowę. W roku 1977 Prabhupada zainstalował jeszcze jeden kamień węgielny, dla Świątyni Wedyjskiego Planetarium. Prabhupada był wtedy słaby, więc wziął do ręki Ananta-śesa i podał jakiemuś uczniowi by ten zniósł go do wykopanego dołu. Zainstalował ten kamień pod fundament Świątyni Wedyjskiego Planetarium. Tak więc Prabhupada zainstalował kamień węgielny gdzieś w roku 1971 lub 1972 dla całego miasta, a w roku 1977 dla Wedyjskiego Planetarium. Prabhupada był skoncentrowany na wybudowaniu tej świątyni. Więc widziałem w tym dniu odejścia (Śrila Bhaktisiddhanty Sarasvati Thakura) jak próbował on zrobić coś dla tego Dham. I mówił, że był bardzo wdzięczny tym uczniom oraz innym osobom, które były pomocne. Wtedy głos uwiązł mu w gardle i nie mógł wypowiedzieć nawet słowa. Zaczął bardzo płakać. Śrila Prabhupada zawsze starał się kontrolować swe emocje, ale tym razem nie był w stanie. Tak wiele to dla niego znaczyło by świątynia ta została ukończona. Prabhupada powiedział mi osobiście, że ta świątynia przyciągnie ludzi z całego świata. Że przyjadą i zobaczą nie tylko świątynię, ale również planetarium wedyjskie. Zobaczą wedyjskie zrozumienie struktury wszechświata, wszystkie systemy planetarne i to, co jest poza nimi. Aż do świata duchowego, którego opis również znajduje się w Wedach.
Nasi wcześniejsi acaryowie..., Bhaktivinoda Thakur w Navadvip-dham Mahatmya opisuje jak po odejściu Pana Caitanyi Ganges poniesie poziom wód i przez sto lat Mayapur będzie pod wodą. Ludzie się wyprowadzą i miejsce to będzie mało zamieszkane. Ponieważ pragnienie Pana jest wszechpotężne, stopniowo osiedli się tam społeczność bhaktów i powstanie wiele świątyń. Ale jedna świątynia będzie tam się wyróżniać. Pan Nityananda przepowiedział: eka adbhuta mandira ei haibe prakasa gauranga nitya-seva haibe vikasa. Pojawi się jedna [zdumiewająca] świątynia, z której wieczna służba oddania Pana Caitanyi Mahaprabhu rozprzestrzeni się po całym świecie. Haribol! Haribol! Haribol! Haribol! Haribol! Haribol!
Każdy acarya próbował robić coś dla Maypur Dham. Tak więc Śrila Prabhupada pragnął, by ta świątynia powstała. Chciał, aby była ona jego wkładem w Mayapur Dham. I upełnomocnił Ambarisha Prabhu dając mu tę służbę. Zwrócił się również do GBC, różnych wielbicieli i sannyasinów z całego świata, by dopilnowali wybudowania tej świątyni. Prabhupada czasami wychwalał bhaktów z Ameryki, a czasami bhaktów z Europy, i w zaufaniu mi powiedział jak podpuszczał jednych na drugich [w celu zwiększenia rywalizacji]. Rozbudzał ich entuzjazm do wybudowania tej świątyni. Coś w tym rodzaju. Tak więc Prabhupada stosował różne metody, aby nas inspirować do działania.
To kieruje moje myśli do Bhakti-ratnakara, gdzie jest opisane jak Śrinivas Acarya udał się na Mayapur parikrama z Iśanem Thakurem. Pod koniec [parikramu] leżał na podwórku Matki Saci i patrzył. Zwykłe bambusowe chaty kryte słomą. To jest odpowiednie dla wielbicieli, ale Najwyższa Osoba, Pan, powinien mieć piękny pałac i wielbicieli, którzy Mu służą. Ale dlaczego bambusowe chaty kryte słomą? Wtedy nidra – zmógł go sen. Pan Caitanya wziął kąpiel i dał mu duchową wizję Mayapur Dham. [niezrozumiałe]... złota i świetlista. Wielka. Zobaczył świątynię, w której Pan Caitanya siedział na wysadzanym klejnotami simhasanie, Visnupriya i Laksmipriya... i wtedy się obudził. I zasnął ponownie. Ujrzał świątynię z wielką kopułą. Odbywał się tam kirtan z wieloma wielbicielami. Pancatattva i miliony wielbicieli z całego świata, wszyscy tańczyli. Chińczycy, Rosjanie, Amerykanie, różni zaawansowani bhaktowie, z każdego kontynentu, o wszystkich kolorach skóry... wszyscy tańczyli i intonowali Hare Kryszna. Taką miał wizję. To ma miejsce na platformie duchowej, ale jest to również rodzajem przepowiedni. Widzimy... tę świątynię z wielką kopułą... i Pancatattva... wszyscy bhaktowie będą tańczyć w kirtanie.
W miejscu narodzin Pana Caitanyi widzimy Visnupriyę i Laksmipriyę... tutaj mamy Pancatattvę. Tańczącą. Teraz musimy robić to, co Gopal Krsna Maharaja powiedział, musimy dopilnować aby każda stopa kwadratowa, aby każdy metr kwadratowy został ukończony. Dają mi znaki, że mam już kończyć. ILS już dostaje nerwówki... (zaraz po tym porannym, przedłużającym się wykładzie miały rozpocząć się „o czasie” seminaria Iskcon Leadership Sanga). Chciałem opowiedziec wam co nieco o planetarium, ale niestety, nie mamy czasu. Różne ekspozycje będą pokazywać to, co chciał Prabhupada. Czas... to kwestia oszałamiająca umysł... jak prezentujemy naszą filozofię, w bardzo naukowy sposób. Więc kiedy ludzie to wszystko zobaczą, ich świadomość ulegnie zmianie, bez żadnej wątpliwości. A więc z waszymi błogosławieństwami i dzięki inteligencji wielkich zgromadzonych tu wielbicieli, możemy zrobić coś transcendentalnie potężnego. Hare Kryszna.
